De verborgen complexiteiten van de 30%-regeling: Wat HR-managers moeten weten

Geschatte leestijd: 5 -7 minuten

De 30%-regeling is een aantrekkelijk fiscaal voordeel voor buitenlandse werknemers, waarbij 30% van het bruto salaris belastingvrij kan worden uitgekeerd. Dit resulteert in een hoger netto inkomen en maakt Nederland als vestigingsland aantrekkelijker voor internationaal talent. Hoewel de regeling aanzienlijke voordelen biedt, zijn er ook minder bekende implicaties die expats en hun werkgevers moeten overwegen. Dit artikel biedt HR-managers een diepgaand inzicht in de verborgen complexiteiten van de 30%-regeling en de impact op de secundaire arbeidsvoorwaarden van hun internationale werknemers.

1. Werking van de 30%-regeling

De belastingvrije vergoeding wordt gerealiseerd door het salaris op te splitsen in twee componenten:

• Een onbelaste vergoeding voor extraterritoriale kosten tot 30% van het totaal overeengekomen salaris.

• Het resterende deel (70%) wordt belast als regulier loon.

Hoewel dit leidt tot directe fiscale voordelen, heeft het ook gevolgen voor arbeidsvoorwaarden en sociale zekerheid, aangezien veel uitkeringen en pensioenopbouw worden berekend op basis van het belastbare salaris.

2. Verlaagde uitkeringen bij werkloosheid en arbeidsongeschiktheid

Aangezien de 30%-regeling het belastbare loon verlaagt, kan dit leiden tot lagere sociale zekerheidsuitkeringen, zoals werkloosheidsuitkering (WW) en arbeidsongeschiktheidsuitkering (WIA/WAO). Deze worden immers berekend op basis van het belastbare inkomen en niet op het totale loonpakket.

Voorbeeld 1: Werkloosheidsuitkering (WW)

Sarah, een expat met een bruto jaarsalaris van €85.000, valt onder de 30%-regeling. Hierdoor wordt haar belastbaar loon verlaagd naar €59.500.

• Zonder de 30%-regeling zou haar WW-uitkering worden berekend op basis van €85.000, met een initiële uitkering van 75% van het laatstverdiende salaris tot het maximum van €4.741,50 per maand (2025). Daarna wordt dit verlaagd naar 70% (maximum €4.425,40 per maand).

• Met de 30%-regeling daarentegen wordt de WW-uitkering berekend op €59.500. Haar initiële uitkering wordt dan maximaal €3.443 per maand en daalt vervolgens na twee maanden naar €3.213 per maand. Uiteraard is de 30%-regeling niet van toepassing op de uitkeringen.

Dit resulteert in een aanzienlijk lagere uitkering. Echter, expats hebben doorgaans een hoge arbeidsmobiliteit, waardoor de kans groot is dat zij binnen enkele maanden een nieuwe functie vinden. In dat geval wegen de voordelen van de 30%-regeling op tegen het risico van een lagere WW-uitkering.

Voorbeeld 2: Arbeidsongeschiktheidsuitkering (WIA/WAO)

John verdient €85.000 per jaar, maar zijn belastbare loon wordt door de 30%-regeling verlaagd naar €59.500. Bij volledige arbeidsongeschiktheid:

• Zonder de 30%-regeling zou hij maximaal 70% van €85.000 ontvangen tot aan het WIA-loongrens van €75.864.

• Met de 30%-regeling wordt dit verlaagd tot 70% van €52.500, wat neerkomt op een uitkering van €36.750 per jaar.

De aanzienlijke verlaging van het inkomensvangnet maakt het raadzaam om aanvullende arbeidsongeschiktheidsverzekeringen te overwegen, zoals een collectieve WGA-hiaat verzekering of een WIA-excedentverzekering voor de werknemers met een inkomen boven de WIA-loongrens.

3. Pensioenopbouw en de 30%-regeling

De meeste Nederlandse pensioenregelingen baseren de pensioenopbouw en -uitkeringen op het belastbare salaris. Aangezien de 30%-regeling dit verlaagt, kan dit resulteren in een lagere pensioenopbouw en uiteindelijk een lager pensioeninkomen.

Sommige pensioenfondsen bieden echter de mogelijkheid om vrijwillig pensioen op te bouwen over het volledige salaris, inclusief het belastingvrije deel. Dit vereist:

• Een werkgeversregeling aangepast aan de Werkkostenregeling (WKR) die aanvullende pensioenbijdragen toestaat.

• Extra werknemersbijdragen om het belastingvrije deel in de pensioenopbouw te compenseren.

HR-managers wordt aangeraden om expats hierover te informeren en na te gaan of de pensioenregeling hierop is aangepast en dat de huidige pensioenregeling hieraan voldoet.

4. Risico op dubbele belastingheffing in het thuisland

De 30%-regeling is gebaseerd op Nederlandse fiscale wetgeving, maar wordt niet altijd erkend door andere landen. Dit kan leiden tot aanvullende belastingverplichtingen in het thuisland van de expat.

Voorbeeld 3:

 David, een Amerikaanse expat in Nederland, profiteert van de 30%-regeling, waardoor zijn belastbare inkomen in Nederland wordt verlaagd. Echter, de Amerikaanse belastingdienst (IRS) belast Amerikaanse staatsburgers wereldwijd en erkent de Nederlandse regeling niet. Hierdoor kan het belastingvrije deel van de 30%-regeling alsnog als belastbaar inkomen worden aangemerkt in de VS, wat het netto voordeel teniet kan doen.

HR-managers moeten expats adviseren om te verifiëren of hun thuisland de regeling erkent en of er verdragsregels van toepassing zijn om dubbele belasting te voorkomen.

Conclusie

De 30%-regeling biedt een aantrekkelijk belastingvoordeel voor expats, maar kent ook belangrijke nuances. HR-managers die verantwoordelijk zijn voor internationaal personeel dienen rekening te houden met de impact op sociale zekerheidsuitkeringen, pensioenopbouw en mogelijke internationale belastingverplichtingen en hun informatieplicht naar hun expatpopulatie hierover.  Transparante communicatie en gedegen advisering kunnen bijdragen aan een beter geïnformeerde besluitvorming door expats, waardoor zowel werkgever als werknemer optimaal profiteren van de regeling. Een organisatie als Exterus B.V. kan hieraan bijdragen.